Producenci

Informacje

Oznaczenie :

RN - Realizacja Natychmiastowa oznacza że towar znajduje się na stanie magazynowym sklepu i zostanie wysłany do klienta w ciągu 2 - 3 dni roboczych

RM - realizacja do 30 dni

RC - realizacja może potrwać powyżej 30 dni

D - DELETED - produkt niedostępny - proszę nie zamawiać do momentu zmiany oznaczenia

W przypadku wybrania metody płatności: "Przedpłata na konto" klient powinien dokonać wpłaty dopiero po powiadomieniu przez sprzedawcę o gotowej realizacji zamówienia.

Proszę nie dokonywać wpłaty wcześniej.

ALAS ( LP ) Argentyna

Następne

Wszystkie zdjęcia

Drukuj
Powiększ do pełnego rozmiaru

Tytuł:Pinta Tu Aldea

Wytwórnia:PQR Disques

Rok:1983/RN

Więcej szczegółów

Więcej informacji

Prog - rock

Nowa autoryzowana reedycja albumu

180 GR., 300 GR. FULL-COLOR SLEEVE

STRICTLY LIMITED PRESSING OF 300 COPIES

Tracklist

Side 1
1. "A Quienes Sino" (13:21)
2. "Pinta Tu Aldea" (6:53)

Side 2
1. "La Caza Del Mosquito" (7:14)
2. "Silencio De Aguas Profundas" (13:33)

Musicians

Drums, Percussion – Carlos Riganti

Keyboards – Gustavo Moretto

Synthesizer, Bass – Pedro Aznar

First official release of this one-of-a-kind gem by Argentinean progmeisters Alas, in a strictly limited edition of 300 copies, with a newly designed (and band-approved) back cover. 'Pinta Tu Aldea,' recorded in 1977, and formerly released by EMI in 1983, belongs to the cohort of outstanding artworks that sound as fresh and relevant today, as when they were originally recorded. Here, Alas digress from their ELP-esque affinities which permeate their debut album, in quest for a unique sound that would blend for the first time the avant tango idiom of Piazzolla with the multilayered prog arrangements of Gustavo Moretto, with a helping hand from Carlos Riganti and Pedro Aznar. 'Pinta Tu Aldea' laid the very foundational building block of an eclectic sub-genre, namely, avant-tango/prog jazz and folk fusion. This has nothing to do with tango for purist tango lovers, obviously, but with a freeform adaptation of tango instrumentation and composition paths to the exigencies of to the exigencies of progrock in conversation with jazz-fusion, folk and electronics, culminating in an expressionist landscape of unparalleled virtuosity, a bedazzling puzzle of motifs that might be rearranged ad infinitum in a maze of ever-shifting porous boundaries. This is hardly tango you can dance to, but surely tango to headbang to, inasmuch as cabaret metal might hardly qualify for cabaret enthusiasts. This is tango's unabashed unfettering from its formalist constraints and its squirmish takeover in a hybrid cosmopolitan appropriation.